هنگام تصویب بودجه سال 93 شاید کمتر مقام دولتی یا نماینده‌های مجلس و حتی کارشناسان پیش‌بینی می‌کردند که قیمت نفت به کانال 50 هزار واحدی هم تقلیل پیدا کند. به همین دلیل هم آنها با خیالی آسوده نرخ نفت در بودجه سال 93 را پنج دلار بیشتر از نرخ لحاظ شده در بودجه سال 92 یعنی معادل 100 دلار در نظر گرفتند و با استناد به آن درآمدهای نفتی دولت را میزانی پیش‌بینی کردند که احتمال تحقق آن با اماواگرهای بسیاری مواجه است.

سقوط قيمت نفت تاحدود زيادي قابل پيش بيني بود. اگر بخواهيم دلايل سقوط قيمت نفت را به طور خلاصه شرح دهيم؛ بايد به اين نکته اشاره کنيم که در چهارسال گذشته، عرضه جهاني نفت نسبت به تقاضاي جهاني بيشتر بوده است؛ بنابراين تزلزل بازار و افت قيمت نفت قابل پيش بيني بود. اين اظهارات اکثر کارشناسان حوزه انرژي است که بر اين عقيده اند، باتوجه به تحولات منطقه اي، سياست هاي آمريکا در قبال توليد shale oil و همچنين سياست هاي عربستان زمينه را براي کاهش قيمت فراهم کرده بود.

به گفته کارشناسان باتوجه به رکودي که همچنان در جهان حاکم است و افتي که در نرخ رشد اقتصادي کشورهايي مانند هند، چين و برزيل اتفاق افتاده، همچنان رشد عرضه از رشد تقاضا در بازار نفت بيشتر خواهد بود. از طرف ديگر تحريم هاي روسيه که منجربه کاهش سرمايه گذاري در بخش نفت اين کشور و کم شدن توليد در ميان مدت شده است با کاهش رشد اقتصادي و کاهش تقاضا براي نفت تاحدي جبران مي شود. نفت شيل آمريکا در سه منطقه عمده توليد مي شود، با قيمتي حدود ٤٥دلار هم سرمايه گذاري در برخي از اين مناطق، اقتصادي است.

تحليل ها پيش بيني مي کنند با قيمت ٤٥تا٥٠دلار، فعاليت ٧٠درصد از منابع غيرمتعارف آمريکا ادامه پيدا مي کند.

نرسي قربان، متخصص ايراني حوزه اقتصاد انرژي در اين رابطه مي گويد:اين تحولات در گذشته هم اتفاق افتاده است. قسمتي از اين عوامل به بخش تقاضا مربوط است، برخي به عرضه و بخشي هم سياسي است. در سال هاي گذشته اين تحولات را اوپک مديريت مي کرد و با کم وزيادکردن عرضه اين تحولات را پوشش مي داد. به اين شکل که در زمان افزايش تقاضا، عرضه را بالامي برد و بالعکس و درنتيجه طي بيش از ٣٠سال گذشته مديريت عرضه اي را شاهد بوديم که از ايجاد نوسانات شديد در بازار جلوگيري و از ثبات بازار محافظت مي کرد، ولي الان تيمي متشکل از عربستان و کشورهاي جنوب خليج فارس، با اين مديريت عرضه مخالفت مي کنند و اين مديريت عرضه رها شده است، البته براي اين مخالفت دلايل سياسي عنوان نمي کنند و عدم کاهش توليد را دفاع از سهم بازار بيان مي کنند که درصورت کاهش سهم، بازار را به غيراوپک و رقيب مي دهند. در ظاهر دفاع از سهم بازار است و به نوعي کاهش سهم غيراوپک را براي اوپک به ارمغان مي آورد.

    

بنده معتقدم اگر همين الان صادرکنندگان بزرگ اوپک، حتي آنهايي که بالاي يک ميليون بشکه نفت صادر مي کنند، تنها پنج درصد از صادرات خود را کاهش دهند، با قاطعيت مي توان گفت قيمت ها ٥٠درصد ترقي مي کند. کدام عقل سليمي اين را نمي پذيرد؟ پس نتيجه مي گيريم بحث اقتصادي نيست و مسايل سياسي است.

 اين هدف گيري ها سياسي است و در سطوح عميق تري از اين چندکشور اتفاق مي افتد. اين کشورها تنها مجري هستند و با اجراي اين برنامه ها به خود اين کشورها نيز لطمه وارد مي شود. با اين روند تنها کشورهاي مصرف کننده سود مي برند که هم قيمت کمتري براي نفت مي پردازند و هم اقتصادشان شکوفا مي شود و هم به اهداف سياسي شان مي رسند. چيزي که در بازار نبود و در داخل مصرف مي شد را روانه بازار کرديم. مسايل مهم تري در پس اين بحث هاي ظاهري نهفته است و کشورهاي مصرف کننده قيمت ها را هدايت مي کنند.